مسئولیت فردی در ازدواج
به غیر از مسئولیتهای مشترک در هر رابطه، باید مسئولیت فردی در ازدواج را در نظر بگیریم.
بایدها و افکاری که به نحوی،«باید» در آن به شکل نهفته یا آشکار وجود دارد، منبع اصلی عصبانیتِ شما هستند.
وقتی شما می گوید:
باید با من با احترام صحبت می کرد… فقط خودتان را عصبانی می کنید؛
حالا فکر کنید با خودتان بگویید:
می توانست مودبانه تر صحبت کنه… اینجا به جای هیجان خشم، احساس ناراحتی و افسوس تجربه می کنید.
این یعنی اصل مسئولیت شخصی شما در موقعیت ها؛ یعنی:
- خود شما مسئول ناراحتی خودتان هستید
- این شما هستید که برای برآورده شدنِ بهتر نیازهای خود باید راهکارهای مقابله ای را تغییر دهید.
حالا با همین دید به ارتباط بین فردی می پردازیم.
موقعیتهایی مثل ارتباط با همسر که موجب ناراحتی می شود و گاه تا مشاجره پیش می رود.
برای پرهیز از این مشکلات، اصول زیر را درنظر بگیرید:
1-هر فردی خودش متخصص نیازهای خودش است.
شما بهتر از همسرتان می دانید که چه چیزی شما را ناراحت می کند و چه چیزی خوشحال؛
این یعنی، شما ، خودتان بر ذائقه ها، ترجیحات، تنفرات و لذتهای خود آگاه هستید.
2- همسرتان در نیازهای خودش متخصص است.
این وظیفه ی همسرتان است که بر نیازهای خود تاکید کند و بداند که چطور می تواند نیازش را بیان کند تا شما متوجه خواسه هایش شوید او و شما ، هر یک مسئول نحوه بیان صحیح نیازهای تان هستید و از طرفی همسرتان مسئول مراقبت از شما نیست اگر او «همیشه»نیازهای شما را در اولویت قرار دهد، نیازهای خودش تامین نمی شوند.
3- نیازهای افراد گاهاً در تعارض با هم قرار می گیرد.
این یک واقعیت اساسی و غیر قابل اجتناب است مثل اینکه شما از سر کار برمی گردید و خسته هستید، همسرتان خسته است ولی با گردش خستگی اش رفع می شود.
بسیاری افراد به دنبال شریک زندگی می گردند که در این نیازها با هم شباهت داشته باشند،
فراموش نکنید که به طور کامل موفق به چنین انتخابی نمی شوید و درجه ی سازگاری و انعطاف شما حرف اول را در توانایی های شما می زند.
4-میزان رضایتمندی و شادی شما به موثر بودن راهکارهای شما برای برآورده ساختن نیازهای اصلی تان بستگی دارد.
اگر زمانی که پاسخ مناسب از همسرتان دریافت نمی کنید، همچنان با غر زدن و سرزنش به ادامه ی رفتار خود و بیان خواسته ها بپردازید چیزِ متفاوتی بدست نمی آورید بلکه می بایست راهکارهای جدیدی امتحان کنید.
