روانشناسی آدم کمالگرا
روانشناسی آدم کمالگرا کمک خوبی به انتخاب همسر می کند.
با آدمهای کمالگرا باید با احتیاط وارد رابطه شد.
شاید روحیه پیشرفت گرای قابل تحسینی داشته باشند؛
شاید اگر قرار است داماد خانواده ای باشند برای یک خانواده نظامی یا یک خانواده وسواسی، عالی باشند.
این شخصیت ها، اصولا احتمال اینکه تحسین خیلی ها را بر انگیزند، بسیار است. درست همین جا باید دست نگه داشت.
ای بابا؛
من هم که درست سر بزنگاه ترمز می کنم!
آره به نظر می رسد مردم جایی که از ویژگیهای مثبت در شگفت هستند، جایی است که من ترمز می کنم.
نه اینکه بدبین باشم
بلکه باید احتیاط کرد.
خصلت های انسانی نقاطی دارد که یک سرش افراط است و سر دیگرش تفریط.
*جایی که انسان احساس کند خیلی می فهمد و خیلی مطالعه کرده است، خطرناک است.
*جایی که از خودش زیاد تعریف کند، وحشتناک است.
*جایی که نقدش بیش است، جای نگرانی است!
پیدا کردن حد وسط، می شود شخصیت با تجربه و بالغ
پیدا می شود، ولی سخت
نگران نباشید!
برای اینکه خودمان در دام ایده آل گرایی نیفتیم- چون شخصیت ایده آلی پیدا نمی شود-
باید این ویژگیها را در برابر سایر ویژگیهای شخصیتی سنجید.
و از مجموع آن نتیجه ای بدست بیاوریم.
از بحث دور نشویم، بله می گفتیم که جایی که حتی تحسین برانگیز است باید ترمز کنیم!
شخصیتهای ایده آل گرا یا کمال گرا، می توانند تحسین همگان را برانگیزند و اصلا این را دوست دارند.
در این شرایط، حتی آرام هستند.
چون تحسین می شوند.
اگر نقد شوند باید عکس العمل شان را دید.
البته در ظاهر امر ، ممکن است برای نشان دادن رفتاری اجتماع پسند، خود را موجه نشان دهند.
این هم از کمالگرایی ناشی می شود و آموزه هایی از والدین شان که کودکی مبادی آداب باشند و حرف گوش کن!
اما خشم امانشان را بریده!
نقد بسیاری می کنند یا کلامی یا با نگاه؛
شخصیت کمالگرا و فرزندپروری
روانشناسی آدمهای کمالگرا در مورد تربیت فرزند هم نکات قابل تاملی به ما می دهد.
معمولا خودشان سخت کوش بوده اند و پدر و مادری مثل نظامی ها داشته اند.
گاها تربیتی از روی بی توجهی و سهل گیری، که موجب می شود اکنون برای فرزندان خود تبدیل به آدمهایی کمالگرا شوند تا آنچه که خود در کودکی نداشته اند، روی فرزندانشان پیاده کنند.
به هر حال نمره بیست، هدف است، گوش کردن به حرف مادر و پدر واجب است.
افتخار است قبل از اینکه پدر به منزل برسد، تکالیف تمام شده باشد؛
باید زبانزد خاص و عام باشد.
وقت عصا قورت داده می شوند!
اگر این روحیه کمالگرایی در آنها زیاد باشد با چاشنی شخصیت جدی، خدا به همه رحم کند.
چون خدا را بنده نیستند.
و سَر زمین منت می گذارند که راه می روند.
حتی کنترل گرا می شوند، باید هر جا می روند و هر جا زندگی می کنند خوب و کامل باشد.
حتی دکترشان، بهتر است گاهی چند کلمه خارجی صحبت کند.
نه …
شاید بر عکس، باید چند کلمه به فارسی اصیل بگوید.
اصلا باید بداند فرق مرسی و سپاس چیست!؟
در غیر این صورت، دکترشان با این سوال مواجه می شود که : شما مدرکتان را از کجا گرفته اید!!!!؟
بدشان نمی آید بتوانند آینده را نه تنها پیش بینی بلکه کنترل کنند.
برای وقت گرفتن باید از فلان دکتر وقت بگیرند که یا از امریکا وقت گرفته یا از بهترین دانشگاه های ایران و مثلا فارغ التحصیل سی سال پیش باشد!
این که 6 ماه منتظر نوبت باشند، گاهی کمالگرایی شان هم راضی می شود.
روی هم رفته، وقتی از افراد کمالگرا صحبت می شود، بوی وسواس به مشام می رسد، وسواسِ بی عیب و نقص بودن، وسواس شیک بودن، وسواس داشتن تحصلات عالیه و بسیاری دیگر.
اگر دو نفر مثل هم باشند، شاید اتفاقی ایجاد نکند، البته برای خودشان!
ولی اگر یکی فرق می کند و نقطه مقابل است، رابطه و زندگی دشوار می شود.
هیچ لذت نبردم از نوشتن خصوصیات این افراد، حالم بد شد، خوشحالم این متن تمام شد!
