آیا شما گوش می دهید!؟
به راستی، آیا شما گوش می دهید؟
گوش دادن فقط این نیست که هنگام حرف زدن همسرتان ساکت بمانید.
وجه تمایز گوش دادن واقعی، توجه کردن است.
اگر به خاطر درک کردن، لذت بردن، یادگیری یا کمک به همسرتان به او گوش می دهید، پس واقعا به او گوش می دهید.
گوش دادن واقعی بین زوجها خیلی نادر است.
اغلب زوجها تصنعی به همدیگر گوش می دهند.
در گوش دادن تصنعی، قصد شما، درک، لذت، یادگیری یا کمک کردن به طرف مقابل نیست.
بلکه چنین مقاصدی با یکی از موانع متعدد گوش دادن که در ادامه می آید، آلوده شده است.
موانع گوش دادن
«آیا شما گوش می دهید؟» را نوشتم تا وقتی موانع گوش دادن را می خوانید مطمئن شوید و خودتان را ارزیابی کنید که چقدر شنونده دقیقی هستید.
ذهن خوانی:
موقعی که به گفته های همسرتان توجه نمی کنید یا اعتماد ندارید و به جای آن سعی می کنید منظور واقعی او را از قبل در ذهن خود تصور کنید، ذهن خوانی می کنید.
افراد ذهن خوان به نشانه های جزئی مثل لحن صدا، حالات چهره، و وضعیت بدنی اهمیت زیادی می دهند.
آنها محتوای واقعی آنچه همسرشان می گوید را نادیده می گیرند و در عوض به فرضها و گمانهای خود توجه می کنند.
مرور ذهنی:
شما آنقدر گفته های خود را در ذهن خود مرور می کنید که هرگز حرفهای همسرتان را نمی شنوید.
حتی ممکن است یک گفتگوی طولانی را در ذهن خود مرور کنید.
انتخاب گزینشی:
به این معناست که شما به برخی از حرفهای همسرتان گوش می دهید.
وقتی می خواهید به برخی حرفهای همسرتان گوش ندهید، از انتخاب گزینشی استفاده می کنید.
مثلا وقتی همسرتان از خانواده شما و رفتن به منزل آنها صحبت می کند، گوشهایتان عالی می شود.
ولی اگر از میران کمکهای شما به خانواده و یا خرید کردن به اتفاق هم بپرسد، شما نمی شنوید!
قضاوت کردن:
در این حالت شما به دلیل برخی قضاوتهای منفی به همسرتان گوش نمی دهید یا صرفا برای برچسب زدن و دادن القاب منفی به او گوش می دهید.
مثلا اگر فکر کنید همسران خرافاتی و دیوانه است، به او گوش نمی دهید.
البته ممکن است گوش دهید، ولی برای پیدا کردن شواهد منطقیِ کافی برای اثبات خرافی بودنش است.
رویابردازی:
حواس همه ممکن است موقع گوش دادن به فرد مقابل پرت شود.
به خصوص زمانی که چندین سال است که با آن فرد هستید، راحت تر گوش دادن را متوقف می کنید و غرق در تخیلات می شوید.
پند و اندرز:
در این حالت شما با پند و اندرز های خود وسط کلام همسرتان می پرید و نمی گذارید او جملات خود را تکمیل کند.
جستجوی شما برای پیدا کردن راه حل و اشتیاقتان برای درست کردن مشکلات، مانع می شود در ابتدا شنونده ی دقیقی باشید.
مشاجره:
خب، این حیطه ی تخصصی نگارنده هست که طبیعتا، بیشترین مراجعه کننده ها به این کلینیک در خصوص عصبانیت و مشاجره مراجعه می کنند.
بهتر است بگویم اگر می خواهید یک شنونده بسیار بدی باشید مشاجره کنید!
همسران وقتی به کلینیک مراجعه می کنند و نمونه ای از بحثهایشان را مطرح می کنند، آشکار است که به منظور مخالفت و بحث، گوش می کنند.
موضع می گیرند و از آن موضع بدون توجه به گفته های همسر دفاع می کنند.
در بسیاری از روابط مختل، مشاجره روشی معمول است.
همیشه بر حق بودن:
وقتی طرف مقابل به شما می گوید که حق با شما نیست، به حرفهای او گوش نمی دهید.
برای اجتناب از هر گونه پیشنهادی مبنی بر اینکه شما در اشتباه هستید، ممکن است دروغ بگویید، داد بزنید، دلیل تراشی کنید، متهم کنید یا انتقاد کنید.
منحرف کردن بحث:
موضوع را عوض می کنید.
یا آن را شوخی می گیرید به خصوص وقتی احساس کنید بحث تهدید کننده شده است.
تسکین دادن:
خیلی سریع با گفته های همسرتان موافقت می کنید.
به محض اینکه همسرتان ابراز ناراحتی و اضطراب می کند، می پرید وسط و می گویید:
« بله… حق با توست»،« درستش می کنم….»…
یعنی اینقدر نگران هستید که همسرتان شما را فردی حامی، خوب و موافق بداند که زمان کافی برای بیان افکارش به او نمی دهید.
امید است با بحث« آیا شما گوش می دهید؟» بتوانید مهارتهای ارتباطی خود را بهبود ببخشید.
