وابستگی های شدید چطور شکل می گیرد؟
اینکه بدانیم وابستگی های شدید چطور شکل می گیرد؟
کمک مهمی به همه ی ما می کند تا یا جلو رشد آن را در خود یا فرزندانمان بگیریم یا اگر در حال حاضر درگیر آن هستیم با آن مبارزه کنیم.
معمولا سناریوی رایجی که به وابستگی های شدید منجر می شود این است که “من به تنهایی نمی توانم کاری انجام دهم”
این کار در چهار مرحله صورت می گیرد:
باور ناتوان بودن:
نمایشنامه نمی توانم به تنهایی این کار را بکنم سبب می شود کودک خود را موجودی ضعیف و ناتوان ارزیابی کند.
روانشناسان این را باور ناتوانی نامیدند.
ناتوانی گاه از توجه بیش از حد والدین به فرزند ناشی می شود تا جایی که او را فلج شده بزرگش می کنند.
خدا نکند کودک مبتلا به بیماری هم باشد،
در این صورت جملات نگارنده، قیامتی بر پا می کند!
میل به حمایت و ترس از ترک شدن:
ذهنیت ناتوان بودن باعث می شود کودک مترصد حمایت و حراست شود.
او به شدت می ترسد ترک شود و به حال خود رها شود؛
اکنون زمان آن است تا عدم احساس امنیت خاطر و اضطراب رخ نمایان کند.
رفتار دیگران محور:
میل و نیاز به حمایت و حراست شدن و ترس از به حال خود رها شدن رفتاری را سبب می شود که رفتار دیگران محور نامیده می شود.
یعنی دیگران در اولویت هستند؛
یعنی من خوب نیستم دیگران خوب هستند؛
به این طریق من خودم را دوست ندارم و از اینکه به اطرافیانم توجه کنم حالم خوب می شود
چون شدیدا به توجه آنها نیاز دارم.
چنین شخصی از ناراحت کردن دیگران می پرهیزد در نتیجه مایل به درگیری و مشاجره نیست.
فاصله گرفتن از خود:
رفتار دیگران محور کودک سبب می شود به مرور از خود فاصله بگیرد و عملا با آنچه می خواهد و احساس می کند تماسش قطع می شود.
رسیدگی به استقلال، در صورتی که شخص وابسته و خانواده همکاری کنند از طریق رواندرمانی و کمکهای مشاور و روانشناس به تدریج قابل حل است.
بنابراین حتما به مراکز مشاوره و روانشناسی مراجعه کنید.
