با خود مهربان باش
با خود مهربان باش صرفا یک شعار نیست. با خود مهربان باش یعنی همه ما مستحق مهربانی هستیم.
وقتی انتخابی اشتباه کرده‌ایم، مسیری را خوب پیش نرفته یا به اندازه کافی فعال نبوده‌ایم و شکست خورده‌ایم، وقتی دیگران نامهربانند و سرزنشمان می‌کنند یا حتی وقتی ذهن خودمان دایم نهیب می‌زند که:
“این چه کاری بود کردی، آخه اشتباه تا کی!”
پذیرش اشتباهات
در ادامه ی بحث با خود مهربان باش باید به این نکته بپردازیم که پذیرش اشتباهات به این معنی نیست که رفتارمان نباید تغییر کند. ما اشتباهات مان را در زمان حال می پذیریم. هر یک از ما فضایی برای رشد کردن داریم و باید تا جایی که می توانیم رشد کنیم. در این راه باید با کسی که امروز هستیم دوست شویم.
نکته مهم: این مطلب و مطالب مرتبط با ذهن آگاهی و شفقت با خود می تواند خطری برای سوءاستفاده کسانی باشد که اختلالات شخصیتی یا اعتیاد همراه با اختلالات شخصیتی دارند و وانمود می کنند که این مطالب به آنها اجازه می دهد هر چه قدر خطاکار بوده اند با خود دوست شوند(تا اینجا درست) اما برخی همین را تو بوق و کرنا می کنند و به کسی که وارد رابطه ی عاطفی شده اند می گویند:
مگر نه این است که چنین رویکردی در مورد دوست داشتن خود چنین می گوید پس تو به مشکلات من کاری نداشته باش و من را از الان ببین!
حال اینکه در یک رابطه ی عاطفی نمی شود خیلی ساده از مشکلات شریک عاطفی گذشت. به خصوص مشکلاتی که مرتب تکرار شده و نشانه ی خطر جدی می تواند باشد، با توجیه این رویکرد، نباید زمینه سوءاستفاده فراهم شود.
خیلی راحت افرادی هستند که به دلیل اختلالات شخصیتی و اعتیاد مرتکب مشکلات عدیده ای شدند مثل سوابق کیفری، ریسکهای بی مهابای مالی و ارتباطی و خیلی شیک و مجلسی از دوست داشتن خود حرف می زنند و اینکه دیگر آدم سایق نیستند اما می خواهند شریک عاطفی شان، سریع اعتماد کند!
باید مراقب چنین افرادی باشیم و با مشاور در یک مرکز مشاوره خانواده مشورت کنیم.
(دوباره بر می گردیم به ادامه ی بحث)
مهربانی، اولین التیام
مهربانی نسبت به خود اولین التیام هر زخمی است:جسمی یا عاطفی.
وقتی به غلط راهی را رفته، یا به اشتباه انتخابی را کرده‌ایم یا حتی وقتی بر می‌گردیم به گذشته و مسیر پر پیچ و تاب زندگی خود را بازبینی می‌کنیم و تازه می فهمیم سر کدام چهارراه باید به چپ می‌پیچیدیم
اما فرمان را به سمت راست برده‌ایم
یا آنجا که باید مستقیم ادامه می‌دادیم اما محو یک منظره شده و به آن سمت پیچیده و ادامه داده‌ایم و نیز وقتی به اندازه کافی به دست اندازها یا تابلوهای خطر توجه نکرده و حدس نزده‌ایم که شاید مسیر اشتباه است و گازکوب ادامه داده‌ایم تا ناگهان چشم باز کرده و روبرویمان دیواری بلند دیده‌ایم یا دره ای عمیق!
در این موقعیت‌هاست که بیش از همه وقت بجای سرزنش گری،به نوازش خود نیازمندیم.
این که با صدای مهربان خود را دلداری دهیم که:
“دنیا که به آخر نرسیده،همه اشتباه می کنند. انسان است و اشتباه، اینقدر به خودت سخت نگیر. اگر تو با خودت مهربان نباشی، چه کسی باشد؟ اگر تو خودت را نبخشی، از چه کسی انتظار بخشایش داری؟”
صدای مهربان درونی بهترین دوست ما در زمان پریشانی ها و ناملایمات است.
او را تقویت کنیم و جانی تازه‌اش ببخشیم.
به دنبال این تسکین و نوازش درونی است که انرژی دو چندان در درون خود احساس می‌کنیم که می‌توانیم خطاها را جبران و مسیرهای تازه را انتخاب و حرکتی دوباره را آغاز کنیم.
با خود مهربان باش!
مهربانی به خود، خودخواهی نیست!
در پایان بحث با خود مهربان باش برخی فکر می کنند مهربانی به خود آنها را به تافته جدابافته تبدیل می کند و باعث می شود آنها با خودخواهی و خودمحوری از مردم فاصله بگیرند. در حالی که عکس این حالت، واقعیت دارد. یعنی هر چه بیشتر با خود صمیمی شویم، بهتر زندگی می کنیم. مهربانی به خود، زیربنای محبت کردن به دیگران است. وقتی تفاوتهای شخصی خود را و ویژگیهای مثبت و منفی شخصیت خود را می پذیریم،رفتار دیگران را بهتر درک می کنیم.
و در انتهای بحث با خود مهربان باش تاکید می کنیم معنی پذیرش و مهربانی به خود، تکرار راه اشتباه و خطاها نیست و بلکه در صورت نیاز به فکر تشخیص و درمان مشکلات در مراکز مشاوره و روانشناسی خواهیم بود.
