تفاهم، رمز پایداری زندگی مشترک
تفاهم، رمز پایداری زندگی مشترک است.
تفاهم یعنی بتوانید در هماهنگی کامل با یکدیگر زندگی کنید. تفاهم یعنی یکدیگر را فهمیدن؛ با مشکلات هم، کنار آمدن.
به ندرت زوجی پیدا می شود که همیشه با هم هماهنگ باشند.
در واقع غیر واقع بینانه است که توقع داشته باشید با هر آنچه همسرتان می گوید یا انجام می دهد موافق باشید.
اما می توان گفت زوجهایی که رابطه ای سالم و شاد دارند بیشتر اوقات احساس هماهنگی می کنند
البته به این معنی است که دیدگاههای متفاوتی نسبت به برخی مسائل دارند اما صرف نظر از تفاوتها می توانند به نظرات یکدیگر احترام بگذارند.
شواهد پژوهشی و بالینی نشان می دهد که عامل مهم در ازدواجهای سالم و پایدار توافقِ زوجها روی ارزش های اصولی زندگی است.
دوازده شرط تفاهم
هوشمندی:
از دو جهت قابل تعریف است.
یکی منظور، توانمندی در درک و استدلال و به طور کلی هوشبهر است(IQ) که می تواند منجر به پیشرفتهای تحصیلی و شغلی شود.
و دیگری، توانایی حل مساله، رفتار منطقی در چالش های زندگی و کنترل هیجان مخرب؛
تعریف دوم می تواند از اولی نشات بگیرد ولی تماما به IQ بر نمی گردد .
و به عنوان یکی از ویژگیهای شخصیتی در ارزیابی هایی که از مراجعان انجام می دهیم تعریف می شود.
احساسات:
به میزان، توانایی و کنترل شما در احساساتی که از خود بروز می دهید و تفاوت و تشابهی که در این زمینه با همسر خود دارید، مربوط می شود.
جسمانی:
این بخش به میزان اهمیتی است که شما به جذابیت طبیعی خود می دهید و تلاشی که برای حفظ و بهبود ظاهرتان می کنید.
همچنین با توجه به دیدگاهی که شما از زیبایی و ظاهر دارید، از آن به عنوان ملاکی یاد می شود که در برگیرنده ی تفاوت در قد و وزن و جذابیت های ظاهری دارد.
مسایل مالی:
این بخش به میزان اولوییت شما که به پول در زندگی تان می دهید مربوط می شود.
نحوه مدیریت هزینه ها، پس انداز و نحوه ی خرج کردن.
معنویت:
نه تنها همسران باید در بُعد معنوی زندگی به لحاظ دیدگاههای شخصی توافق داشته باشند که ترجیحا خانواده های شان هم تفاوت قابل ملاحظه ای نباید داشته باشند.
همسری که به معنویات و اجرای مراسم و مناسک مذهبی، اهمیت می دهد می بایست با همسرش شباهتی داشته باشد.
در حالی که همسرش به مناسبتهای مذهبی اعتقاد ندارد.
یا در این مناسبتها اذیت می شود، رابطه ی مشترک اهمیت، لذت و انگیزه خود را از دست می دهد.
کار:
نوع شغل، ساعت کاری، کار به صورت شیفت یا عادی باید در نظر گرفته شود.
حتی برخی مشاغل خاص مثل فعالیت در مناطق نفتی و گازی که بعضا مستلزم کار اصطلاحا “اقـماری” است.
منظور از اقماری، نوعی از کار است که شخص شاغل مدتی را در طول ماه(مثلا 14 روز) در محل سکونت به استراحت می گذراند و مدتی(14روز) در شهری دیگر کار می کند.
معاشرتی بودن:
میزان ارتباطات اجتماعی شاخص مهمی است که افراد برای ازدواج باید به آن توجه کنند.
کسی که گرایش بیشتری به حضور در اجتماع و مهمانی ها دارد نسبت به کسی که از جمع گریزان است، تفاوتی بسیار دارد که موجب نارضایتی می شود.
گفتگو:
اینکه چقدر مایل هستید در مورد مسائل گفتگو کنید، چقدر اهل این هستید که حرف خودتان را بزنید یا بر عکس فردی “تـودار” هستید.
استقلال فردی:
اگر دو نفر در این خصوص با هم تفاوت داشته باشند می توانند همدیگر را اذیت کنند.
میزانی که افراد می خواهند به علایق و مسائل شخصی خود بپردازند.
برخی به زمان بیشتری برای مسائل شخصی خود نیاز دارند.
برخی زوجها دوست دارند بیشتر وقت را با همدیگر بگذرانند.
اگر یکی از همسران مایل باشد نفر مقابل را برای ارتباط صرفا مشترک همراه خود داشته باشد درحالی که او نیاز به استقلال بیشتری در خود ببیند، یکدیگر را آزار خواهند داد.
ارتباط جنسی:
شیوه ی عشق ورزی، گرمی و سردی طبع، تعداد دفعات رابطه از شاخص هایی است که دو نفر می بایست توافق داشته باشند.
عادات زندگی:
تفاهم، رمز پایداری زندگی مشترک است.
البته نه تنها موارد موفق می تواند به این هدف کمک کند بلکه تفاهم در عادتهای زندگی هم موثر است.
برخی عادت به پرخوابی دارند. در حالی که برخی این ویژگی برایشان عذاب آور است.
برخی عادت دارند تایمی از روز را به استعمال دخانیات مثل قلیان بگذرانند یا تفریحشان است.
در حالی که برای برخی دیگر، این رفتار اصلا تفریح به حساب نمی آید یا علاقه ای ندارند.
خانواده:
این بحث یعنی اشتیاق به فرزنددار شدن، داشتن خانواده ای شلوغ و پرجمعیت، تعاملهای گسترده با خانواده های اطرافیان.
که از جمله ویژگیهایی که می بایست دو نفر بر سر این موضوع با هم تفاهم داشته باشند.
